- GERGİNİM -
Gece inanılmaz sessiz ve sakin. Dışarıda durgun, karanlık ve gölgelerle dolu bir ortam var. Sadece başıboş dolaşan köpeklerin, havlamaları geliyor ara sıra derinlerden.
Ben gergin ruh halimle oturmuşum pencere önüne etrafı seyrediyorum; elimde sıcak bir bitki çayı ile... Gökyüzü kapalı. Hoş kapalı olmasa da görebileceğimiz ancak ay ve kutup yıldızı olurdu. Diğer yıldızlar şehir ışıklarından dolayı görünmüyor bile.
Oysa çocukluğumun geçtiği topraklar da öyle miydi sanki? Karanlıklar içinde hepsi asılmış birer kandil gibi aydınlatıyordu dört bir yanı ve gökyüzünü.
Gecenin sessizliğinde dalmış izlerken GÜMBÜRRR diye duyduğum sesle irkildim o an.
''Yüreğim ağzıma geldi '' derler ya işte benimki yutak borusunda kaldı. Her neyse irkilerek kendime geldim birkaç saniye sonra... Ama nedense anlam veremediğim tedirginlik ve korku içinde yavaş yavaş sesin geldiği arka odaya doğru ilerledim. Heyecandan ışıkları bile açmamıştım.
AMAN ALLAHIMMMMMMMM.......
Ayağım, koridorda bırakılan terliğe takılınca, burun üstü yapışıverdim boylu boyunca. İçimde ne korku kaldı ne de tedirginlik. O an sakarlığımın bedeli, sadece acı vardı tüm yüzümde. Kalkmaya çabalayarak doğruldum olduğum yerde. Bulunduğum yerin ışıklarını açtığımda her şey daha netti. Demin gökyüzünde göremediğim yıldızları şimdi çizgi film misali tepemde dönerken görüyordum en ihtişamlı haliyle...
Balkonla bağlantılı, sesin geldiği odaya girdiğimde ise şaşkınlıktan küçük dilimi yutacaktım. Sabahtan beri balkon kapısının açık olduğu odaya bir kumru girmişti. Hayvan, karanlık çökünce çıkışı bulamamış anlaşılan. Ortalığı batırdığı gibi resim şövalesini de devirince; her yer altüst olmuştu.
Bende, gecenin başlangıcında var olan o gerginlik ve melankolilik halin den hiçbiri kalmamıştı. Tek kalan şaşkınlık içindeki yüz ifademin altında yorgunluk ve acı vardı sadece.....
Oysa çocukluğumun geçtiği topraklar da öyle miydi sanki? Karanlıklar içinde hepsi asılmış birer kandil gibi aydınlatıyordu dört bir yanı ve gökyüzünü.
Gecenin sessizliğinde dalmış izlerken GÜMBÜRRR diye duyduğum sesle irkildim o an.
''Yüreğim ağzıma geldi '' derler ya işte benimki yutak borusunda kaldı. Her neyse irkilerek kendime geldim birkaç saniye sonra... Ama nedense anlam veremediğim tedirginlik ve korku içinde yavaş yavaş sesin geldiği arka odaya doğru ilerledim. Heyecandan ışıkları bile açmamıştım.
AMAN ALLAHIMMMMMMMM.......
Ayağım, koridorda bırakılan terliğe takılınca, burun üstü yapışıverdim boylu boyunca. İçimde ne korku kaldı ne de tedirginlik. O an sakarlığımın bedeli, sadece acı vardı tüm yüzümde. Kalkmaya çabalayarak doğruldum olduğum yerde. Bulunduğum yerin ışıklarını açtığımda her şey daha netti. Demin gökyüzünde göremediğim yıldızları şimdi çizgi film misali tepemde dönerken görüyordum en ihtişamlı haliyle...
Balkonla bağlantılı, sesin geldiği odaya girdiğimde ise şaşkınlıktan küçük dilimi yutacaktım. Sabahtan beri balkon kapısının açık olduğu odaya bir kumru girmişti. Hayvan, karanlık çökünce çıkışı bulamamış anlaşılan. Ortalığı batırdığı gibi resim şövalesini de devirince; her yer altüst olmuştu.
Bende, gecenin başlangıcında var olan o gerginlik ve melankolilik halin den hiçbiri kalmamıştı. Tek kalan şaşkınlık içindeki yüz ifademin altında yorgunluk ve acı vardı sadece.....
Dertdeva teyze
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder